Część 2 Dziękuję, pani Agato.

F: Dzień dobry miłym paniom. - obdarzył je jednym z tych swoich dziwacznych i niezrozumiałych uśmieszków
W i A : Dzień dobry, profesorze - Wiki podkreśliła ostatnie słowo
Wiki popatrzyła na Agatę w tak sposób, że gdyby spojrzeniem można było zabić, Agata leżałaby już martwa. Falkowicza zaczepiła jakaś pacjentka i odszedł z nią.
W : Agata, ja cię zabiję jeżeli on słyszał te bzdury, które wygadujesz!
A : Wiki, nie oszukasz mnie, a już na pewno samej siebie. No, opowiedz...
W: Myślę, że jednak wolisz tego nie słyszeć.
Agata się zaśmiała.
A: Ale przyznajesz, że to był sen erotyczny z nim w roli głównej
Wiki pokręciła głową na znak, że się przyznaje.
Dziewczyny weszły do szpitala. Agata poszła na internę, a Wiki do lekarskiego. Siedział tam tylko Falkowicz, co ją wcale nie pocieszało. Modliła się, żeby nic nie wiedział, a przynajmniej o tym nie rozmawiał. Weszła.
F: Pani doktor, może kawy?
W: Poproszę.
F: Mógłbym wiedzieć, co za sny ze mną związane miałaś?
Kurcze, słyszał i pyta. I po co ja się modliłam, mogłam w tym czasie wymyślać kłamstwo, chociaż na niego, to i Bóg nie ma wpływu. Dobra, muszę coś szybko wymyśleć.
W: Mógłbyś. Śniło mi się, że wróciliśmy do sytuacji sprzed kilku miesięcy, a ty byłeś dla mnie jeszcze gorszy.
F: Wiesz, ja słyszałem o innej tematyce tych snów.
W: A słyszałeś o tym z moich ust, czy z Agaty? - musiała się jakoś bronić
F: Wiki, myślisz, że jeszcze się nie zorientowałem, że dr. Woźnicka wie o tobie wszystko ?
W: Może i wie, ale to były tylko jej głupie domysły.
F: Wiktoria, przyznaj się, to żaden wstyd.
W: Ale do czego ja mam się przyznawać?
F: Dobrze wiesz do czego.
W: Nie no. Czy wyście wszyscy powariowali?!
F: Nie, ja jeszcze nie zwariowałem, mogę ci to dać na piśmie.
W: Nie trzeba. I tak nie uwierzę. - powiedziała wychodząc z lekarskiego.

Kilka dni później. Wiki siedzi z Agatą w bufecie. Nie zauważyły Falkowicza siedzącego przy stoliku obok, który przesłuchiwał się ich rozmowie.
A: Słyszałaś, że dziś jest to sympozjum?
W: Z kim?
A: Nie wiesz? Z Anną Shulz.
W: Jest w Polsce?!
A: Do jutra.
W: Kurcze, ale super byłoby tam pójść, ale cóż, pomarzyć zawsze można.
A: Aż tak ci zależy?
W: Agata, to.... to będzie lepsze niż seks. - powiedziała przyciszając głos, ale Falkowicz i tak usłyszał - Lepsze niż seks.... no cóż, mniejsza, o to, gdzieś mam te zaproszenia, muszę ją zabrać, ale z tym chyba nie będzie kłopotu. - pomyślał
A: Chyba trochę przesadzasz.
W: Odrobinkę, ale tylko dlatego, że i jedno i drugie jest nieosiągalne.
Czyli nie ma nikogo - Falkowicz cały czas zastanawiał się czy ma u niej jakieś szanse.
A: A ja znam kogoś, kto pomoże ci i w jednym i w drugim.
W: Istnieje ktoś taki?
A: No, a jak.
W : Kto?!
A: Falkowicz
W: Chyba Cię głowa boli.
A: Na sympozjum na pewno umie cię wkręcić, a tego drugiego myślę, że ci nie odmówi.
Wiki zaczęła wstawać.
A: Gdzie idziesz?
W: Załatwiać sobie atrakcje na dzisiejszy wieczór - powiedziała z ironią - Agata, ja tu pracuję i niestety nie zapłacą mi za siedzenie w bufecie i picie z tobą kawy.
Wiki wstała i dopiero wtedy zobaczył przy stoliku obok Falkowicza. Kurwa - przeklęła w myślach. podeszła do Agaty, złapała ją za rękę i zaczęła ciągnąć.
A: Ej, gdzie mnie ciągniesz, a kawa?!
W: Potrzebna mi konsultacja, bardzo pilna. - powiedziała to tak, że Agata spojrzała na stolik obok i od razu zrozumiała o co chodzi.
A: Ok, idę.
Wychodziły z bufetu, już w drzwiach Wiki zaczęła na nią krzyczeć.
W: Najpierw wrabiasz mnie w jakieś sny, a teraz jeszcze to! Ja cię kiedyś zabiję!
A: Ale przyznasz, że ten sen, to prawda. - Agata śmiała się głośno, widząc wściekłą Wiktorię. Falkowicz słyszał ich całą rozmowę  i krzyki na Agatę. Też się śmiał, ale bezgłośnie.
W: Zabiję cię, wiesz! - pogroziła Agacie W tym momencie podszedł do nich Falkowicz
F: Ależ, pani Wiktorio, tego się po pani nie spodziewałem, groźby wobec koleżanki?  - Wiki spojrzała na niego wzrokiem - zabiję - i odeszła
F: Pani doktor, co ja znowu zrobiłem? - spytał Agaty
A: Pan - tym razem wyjątkowo nic
F: To o co chodzi?
A: Niech pan nie udaje, że pan nie słyszał dzisiejszej rozmowy i tej sprzed kilku dni.
F: To ją, tak zdenerwowało?
A: Nie, to tylko, to, że pan je słyszał.
F: A ten sen, to prawda? - spytał lekko się uśmiechając - Mam u niej jakieś szanse? - Agata postanowiła nie ukrywać przed nim wszystkiego,
A: Powiem coś panu... - w tym momencie wsadziła rękę za słup i wyciągnęła nią Borysa - ale nie tu, bo tu ściny mają uszy - oboje zaśmieli się patrząc na zawstydzonego Borysa trzymanego za rękę przez Agatę. - spieprzaj z tond - odezwała się do Borysa
B: Mama nie nauczyła cię dobrych manier?
A: Oj chyba ciebie.... no a teraz wypd na izbę!
B: Skucha, mam już wolne, a z tego co wiem ty właśnie zaczynasz dyżur na izbie.
A: Błąd. Właśnie ty zacząłeś swój godzinny dyżur na izbie.
B: Nie dam ci się w to wrobić.
F: Panie doktorze, słyszał pan prośbę dr. Woźnickiej, więc proszę iść na izbę, albo jutro może pan nie przychodzić do pracy, nie potrzebni nam tu nieuczynni pracownicy.
B: Ciebie jeszcze dorwę. - zwrócił się do Agaty
F: Spokojnie pani doktor, w razie czego będę światkiem gróźb. - Borys odszedł. - No dobrze to tą część dnia mamy już za sobą, zapraszam do swojego gabinetu.
Poszli do gabinetu i usiedli.
A: A więc tak, to co teraz powiem zostaje między nami, a jeśli Wiki się dowie to obiecuję, że osobiście uduszę pana tym krawatem - zagroziła słodkim głosem.
F: Powiedzmy, że to będzie tajemnica lekarska. A więc?
A: Ten sen, myślę, że to prawda, bo jak ja budziłam to wymamrotała pana imię, a potem gdy rozmawiałyśmy same, to nie zaprzeczyła, czyli w jej wydaniu to tak jakby się przyznała, a co do pana szans, musi się pan starać zdobyć jej 100% zaufanie i przyjaźń, wtedy jednocześnie zdobędzie pan jej serce w 300%
F: Dlaczego pani mi pomaga?
A: Widzę, że panu na niej zależy i pan też nie jest jej całkiem obojętny, to widać. A i tak przy okazji, to Przemek też zaczyna to widzieć. Wiki już wie, że ją zaatakuje i pan może spodziewać się tego samego.
F: Dziękuję pani doktor i obiecuję, że nic jej nie powiem, zresztą sam bym za to dostał.
A: Dobrze, a teraz niech pan idzie ją pocieszać, bo według wyliczeń będzie jeszcze siedzieć sama i smutna przez jakiś 20 minut, tylko bez docinek radzę.
F: Ale gdzie ja ją znajdę. W tym szpitalu jest z 60 miejsc, gdzie może być.
A: Jej ulbione to składzik na -1 pod 47
F: Jeszcze raz dziękuję - powiedział gdy wychodzili
A: Niech pan tego nie spieprzy.
F: Nie zamierzam.
Falkowicz już odchodził, gdy Agata go zawołała.
A: Profesorze...
F: Tak? - spytał odwracając się w jej stronę
Agata podeszła i podała mu paczkę chusteczek.
A: Przydadzą się.
F: Dziękuję.... za wszystko pani doktor
Agata się uśmiechnęła, a on poszedł, szukać Wiki. Postanowił kierować się radą Agaty - najpierw przyjaźń.


Ale się rozpisałam i zawalam przez to szkołę, ale cóż.
Proszę o KOMENTARZE, przynajmniej jedno słowo dobre lub złe, no może w złe poproszę coś więcej, żeby wiedzieć co poprawić.

 Do wekeendu,
 chyba, że znowu nie będę mogła usiedzieć nad książkami :)