CZĘŚĆ 4 To jest jakiś żart!

Wiki weszła do hotelu.
W: Agata!
A: Jak było?
W: Nic ciekawego, oprócz tego, że za tydzień wyjeżdżam na Ukrainę.
A: Na Ukrainę?
W: Operacja taka sama jak w Lesznie, tylko, że większe ryzyko niepowodzenia. Zostaniemy tam kilka dni po, jakby coś się działo, czyli nie będzie mnie jakiś tydzień.
A: Ok.
W: A no właśnie, nie wiesz, co się dzieje z Przemkiem?
A: Wyleciał, nie wiadomo gdzie, wraca w środę rano i prosił żebyś przekazała Falkowiczowi, cytując: ,,Niech ten morderca nie bierze się tylko za leczenie ludzi, bo na cmentarzach miejsc zabraknie''
W: Niech on zmieni płytę, bo chyba mu się zacięła i to na dobre.
A: Nooo...

Tydzień później, wtorek, wieczór. Wiktoria żuca  swoje rzeczy na łóżko, bo Agata zgodziła się to spakować w zamian za kolację.
W: Ok, to chyba już wszystko. Idę robić tą kolację.
A: Ok
Godzinę później dziewczyny zjadły już kolację.
A: Ja posprzątam, ty idź spać. Jutro masz ciężki dzień.
W: Tak, będę jechać z Falkowiczem w jednym samochodzie, jakieś 12 godzin.
A: Wytrzymasz jakoś.
W: Dobra, idę spać.
Wstała o 5.40, zrobiła to co zawsze i o 6,50 siedziała już na ławce przed szpitalem. Przemek do niej podszedł i pokazał jej zdjęcie jej tańczącej z Falkowiczem.
P: Nie wieżę, Wiktoria, ty bratasz się z mordercą.
W: Ile razy mam ci powtarzać, że on jej nie zabił.
P: A w ogóle to gdzie ty jedziesz!?
W tym momencie podszedł do nich Falkowicz.
F: Dzień dobry, Wiktorio, gotowa do podróży?
P: Widzę, że jedziesz na wczasy z mordercą.
W: Błąd i błąd. Nie jadę z mordercą, tylko z profesorem i niestety nie na urlop, tylko do pracy.
P: Poproś go, to na wczasy tez razem pojedziecie. - Rzucił w jej stronę zdjęciem. - Ładnie razem wyglądacie. - krzyknął odchodząc
F: Wiktoria, nie przejmuj się nim, to dzieciak.
W: Może i dzieciak, ale dzieciak który umie ranić. - po twarzy Wiktorii zaczęły  spływać po jedyńcze łzy
F: Nie przejmuj się nim, nie warto.
W: Dora, idziemy.
F: Chcesz iść na Ukrainę? Ok.
Wiktoria zaczęła się śmiać.
W: Do samochodu. - sprecyzowała
F: Jak sobie życzysz.
Jechali już 5 godzin.
W: Mogę liczyć na jakiś postój?
F: Ok. -  Falkowicz gwałtownie skręcił  i zjechał na jakąś łąkę.
W: No, jeżeli wytrzaśniesz mi tu jakieś jedzenie, to może być.
Falkowicz sięgnął ręką do tyłu i podał Wiktorii jakąś torbę.
F: Starczy?
W: Zależy, co tam jest.
F: Zobacz.
Wiktoria zajrzała do torby i zobaczyła jakieś kanapki, owoce i sałatki w pudełkach.
W: I myślisz, że my to wszystko zjemy?
F: Może jakoś.
Wysiedli i usiedli na trawie.
W: Nie wierzę, profesor, doktor habilitowany Andrzej Falkowicz siedzi na trawie.
F: Jeszcze zdjęcie mik zrób i roześlij po całym szpitalu.
Wiktoria wyjęła telefon.
F: Ejj! - złapał ją za rękę
W: Czekaj, bo Agata nie uwierzy.
F: Tylko pani Agata to zobaczy - powiedział stanowczo
W: Znowu nie dowierzam. Pozwolisz, żebyśmy się  z Agatą z ciebie naśmiewały?
F: Ty i tak to widzisz, a dr. Woźnicka...
W: Agata co?
F: Sam nie wiem. Wygląda na miłą osobę.
W: Jeżeli chcesz podrywać moja przyjaciółkę, to odpuść sobie, bo ona dopiero tydzień temu doszła do wniosku, że nie jesteś mordercą i zresztą bawi się z dr. Rogalskim w rozstania i powroty.
Nagle zaczął padać deszcz.
F: Chyba coś nam podpowiada, że powinniśmy już jechać.
W:Yhmm.
Pojechali dalej. Na miejscu byli o 04.00 nad ranem, bo były korki przy przejeździe przez granicę.
W hotelu przywitał ich jakiś profesor.
prof.: Witamy, profesorze. Marek, zaprowadź państwa do ich pokoju. - zwrócił się do chłopaka stojącego za nimi.
W: Jakiego naszego?
prof.: Pan profesor nas nie uprzedził, że przyjedzie z asystentką.
W: Czuję się, jakby powtarzała się ta sytuacja z Leszna.
prof.: To pani jest tą rezydentką, która uratowała pacjentkę?.
F: No widzisz, Wiktorio, stajesz się sławna.
Wiktoria się uśmiechnęła.
prof.: No  dobrze. Marek zaprowadź państwa.
W: O nie. W takim razie ja wynajmę pokój.
M: Przykro nam, ale wszystkie pokoje są zajęte na najbliższy miesiąc.
F: Nie bój się Wiktorio, jakoś damy sobie radę.
W: Nie ma mowy, nie wrobisz mnie w to. Gdzie tu jest najbliższy hotel?
F: Moment, - włączył mapę w telefonie. - jakieś 80 kilometrów z tond.
W: Gdzie ty mnie wywiozłeś!? Na jakieś zadupie!
F: Na Ukrainę, do hotelu z basenem, jakbyś chciała się zrelaksować.
Weszli do pokoju i zobaczyli na środku wielkie łóżko, jak dla nowożeńców.
W: Nie. To jest jakiś żart!