CZĘŚĆ 58 Znienawidzona stażystka.

Następnego dnia.

Ag: Dzięki za podwiezienie do roboty.

F: Przecież jechaliśmy w to samo miejsce.

Ag: Taa, dzięki. Wiki, łeb mi zaraz wybuchnie. Dzisiaj to mam kaca.

W: Myślisz, że ja nie? Idziemy spać?

F: Kochanie, mamy operacje dzisiaj.

W: O której?

F: Pierwszą za godzinę. - kobieta udała szloch.

Ag: Ale ja nie mam.

W: Jesteś dzisiaj jedynym internistą na szpital. Myślę, że będziesz miała co robić.

Ag: Ja nie chcę.

F: Było tyle nie pić.

Ag: Trochę za późno powiedziałeś.

F: Do pracy, drogie panie. - szli w stronę szpitala, gdy podszedł do nich pijany Adam.

Ad: Hejka, hejka! Jak miło widzieć braciszka i bratową. No i jeszcze aniołek nasz kochany.

W: Do domu i do łóżka, Adam.

Ad: No z tobą zawsze.

F: Adam, chcesz w pysk?

Ad: Spooookojnie...życie nie jest aż takie złe.

F: Z tobą jest.

Ad: A w dupie. - odszedł od nich.

W: Nie sądzisz, że powinieneś się nim zająć?

F: On jest moim bratem nie synem. Niech sobie radzi. Chciał być dorosły, proszę bardzo.

W: Wredny jesteś.

F: A co on sobie może zrobić? Albo sprowadzi jakąś panienkę, albo będzie latał nagi po ulicy.

W: Na serio wredny.

Po południu.

Zobaczył Klaudię i Olę rozmawiające na drugim końcu korytarza. No to może być miło. - pomyślał podchodząc do dziewczyn.

F: Pani Klaudio... - uśmiechnął się do stażystki.

K: Tak, profesorze? - spytała z nadzieją, że ordynator - tyran jednak ją polubił.

F: Czy jest pani wolna dzisiaj po pracy?

K: Tak, a jaką ma pan propozycję?

F: Bardzo ciekawą i miłą.

K: Zgadzam się w ciemno.

F: To wspaniale.

K: Więc jaka to ciekawa i miła propozycja?

F: Proszę monitorować pacjenta z czwórki i spisywać wszystkie parametry życiowe co 15 minut.  Do odwołania. - powiedział już formalnym głosem.

K: Słucham?!

F: Jeżeli nie zrozumiała pani którejś części mojej wypowiedzi, zalecam powrót do podstawówki. To jest szpital kliniczny, a nie przedszkole!

K: Ale...

F: I to jest rozkaz. Dla objaśnienia, to taka wypowiedź z wykrzyknikiem na końcu.

K: Ale...

F: Jeśli nie pamięta pani znaków interpunkcyjnych, proszę zajrzeć na pediatrię. Na pewno jakieś pięciolatek z chęcią panią oświeci. Mam nadzieję, że wyraziłem się jasno.

K: Ale... - stażystka próbowała się sprzeciwić.

F: Szpital nie jest miejscem dla osób potrzebujących dodatkowych instrukcji do tego zadania.

K: No ale...

F: Żegnam! - Falkowicz zaczął odchodzić od stażystek.

K: Zabić, zadusić, zakatrupić. - wysyczała wściekła przez zęby.

O: Profesorze! - Zawołała go Ola widząc zdenerwowanie koleżanki.

F: W czym znowu problem? - spytał odwracając się do stażystki.

O: Bo czy ja mogłabym monitorować tego pacjenta za Klaudię? - spytała niepewnie.

F: Z tego co wiem nie pokrzyżowałem pani Klaudii nawet planów.  -  A szkoda. - dodał w myślach.

O: No tak, ale Klaudia źle się poczuła.

F: Źle się poczuła? Chwilowo podniesione ciśnienie i przyspieszenie pracy serca. Pani koleżance nic nie grozi, poza tym jest w szpitalu i jeśli coś się stanie, może być pani spokojna. Osobiście zajmę się panią Klaudią.

O: Bo...  yyyyy...

F: A czy pani jest teraz już wolna?

O: Yyyyy... - dziewczyna nie wiedziała co odpowiedzieć.

F: Widzę, że nie ma pani ochoty na monitorowanie kolejnego pacjenta. Swoim zachowaniem też się pani o to nie prosi. Czekam za godzinę na bloku. - Dziewczyna popatrzyła na niego niepewnie. - Będzie pani trzymać haki.

O: Ale chodzi panu o tą operację wycięcia tętniaka? - spytała niepewnie.

F: A ile operacji będę przeprowadzał za godzinę? Proszę się przygotować. Czekam za godzinę. - Ola dalej stała i patrzyła na niego. - Czy coś się stało? Może pani już odejść.

O: Yyy nie. Dziękuję. - Ola odeszła w stronę Klaudii.

K: I co?

O: Mam za godzinę haki przy tętniaku. - powiedziała niepewnie bojąc się reakcji przyjaciółki. Wściekła Klaudia rzuciła przed siebie szklaną butelką z Colą. Szkoło rozpadło się na kawałki, a Falkowicz został oblany Colą.

F: Co to ma do cholery jasnej znaczyć!!! - wrzasnął odwracając się. Klaudia z przerażenia nie mogła oddychać.

K: Pro... profesorze, bo... bo yyy

F: Sprzątać to! Natychmiast! Jutro dostanie pani rachunek z pralni.

K: Bo ja...

F: Ale już! I nie pokazywać mi się na oczy!

K: Bo ja...

F: Sprzątać, natychmiast!

O: Pomogę ci.

F: Pani idzie się szykować do operacji. Za pół godziny proszę przyjść do mojego gabinetu.

K: Profesorze, bo ja... yyy

F: Ma pani coś jeszcze do powiedzenia? - stażystka się nie odezwała - Tak myślałem. Więc proszę zachować odrobinę godności i nie pokazywać mi się na oczy! Nie miłego wieczoru pani życzę. - odszedł wściekły w stronę swojego gabinetu.

W: Hej kochanie. - pocałowała go w policzek - Nie umiesz się Coli napić i się oblałeś? - spojrzała na twarz profesora - Kto?

F: Tej Klaudii ma tu jutro nie być.

W: Ona? - spytała śmiejąc się.

F: Nie wiem, jak ty, ale ja tu nie widzę nic śmiesznego.

W: A ja widzę.

F: Idę się przebrać.

W: No właśnie. Operacja za godzinę. Kto na hakach?

F: Pani Ola. Głównie z tego powodu druga stażystka postanowiła mnie oblać napojem.

W: Idę z nią pogadać. Bardzo na nią nawrzeszczałeś? Mogła oddychać, czy zemdlała?

F: A miałem podziękować, czy powiedzieć, że nic się nie stało? Jeśli spotkasz panią Klaudię powiedz, że ma tydzień na napisanie referatu o wszystkim związanym z laparoskopowym zmniejszeniem żołądka, jeśli chce jakimś cudem zrobić ten staż.

W: O wszystkim? - spytała z niedowierzaniem.

F: Ostatnio gdy zadałem pytanie z tego działu, pani Klaudia nie miała zielonego pojęcia co odpowiedzieć. Przyda jej się ta praca.
W: Znam już twoje zadawanie pytań. Najczęściej człowiek z przerażenia nie może wydusić z siebie słowa. Ile razy karzesz jej to pisać?

F: Ty ile pisałaś?

W: 6.

F: Przynajmniej z 12 razy to porwę i zrobię konfetti.

W: Falko się mści?

F Tak. - Wiktoria poszła do Klaudii.

K: Za co on mnie tak nienawidzi?!

W: Zniszczyłaś mu jeden z 600 garniturów.

K: To jest nie fair! Dlaczego on ciebie lubi, a mnie nienawidzi?!

W: Nienawidził mnie przez pół roku z jeszcze większym natężeniem!

K: Co?!

W: To.

K: A wy nie jesteście razem?

W: Miał wypadek po pół roku nienawidzenia mnie, przyszedł do szpitala, no i sytuacja się zmieniła bo nikt go tu nie chciał, a ja... w sumie to ja też go tu nie chciałam, ale na jego widok nie wychodziłam z lekarskiego.

K: To on musi mieć wypadek, żeby przestał mnie nienawidzić?!

W: Nawet się tak nie waż mówić! Chcesz być chirurgiem?

K: Tak, ale na myśl, że mam z nim pracować, to mi się odechciewa.

W: I jeszcze jedno pytanie, czy umiesz być dobrym chirurgiem?

K: No tak.

W: Nie mów przy nim "no".

K: Co?

W: Mniejsza o to. Przypominasz mi mnie z czasu staż, tylko ja kradłam klucze, żeby sama coś zrobić i miałam pobłażliwszych szefów. Masz tydzień na napisanie referatu o wszystkim związanym z laparoskopowym zmniejszeniem żołądka. Dostaniesz jakąś operację. Zobaczymy, czy jesteś coś warta.

K: Żartujesz z tym referatem przez tydzień?

W: Nie żartuję. Obudziłaś w Andrzeju, znaczy Falkowiczu nowe pokłady wrednoty. A i uważaj co i gdzie mówisz, bo wbrew pozorom usłyszałam, że masz mnie za rudą małpę.

K: Yyyy bo, no....

F: Ostatnio dostrzegłem, że najczęstrzą wypowiedzią pani Klaudii jest "Y bo, no". A ty kochanie?

W: Klaudia się... stresuje. A teraz pójdzie monitorować tego pacjenta, napisać referat i przestanie mówić "Y bo no".

K: ... Oczywiście. - weszła na salę pierwszego lepszego pacjenta chcąc z tam tond zniknąć.

W: Dlaczego ty tak jej nienawidzisz?

F: Są ludzi, których lubię i są tacy których nie lubię. A także są tacy, a raczej jedna pani doktor, którą kocham. - kobieta go pocałowała.

W: Chodźmy na tą operację.

F: Oczywiście.