CZĘŚĆ 46 Ciężka podróż.

Tak jak się umówili, o 9:00 podjechał pod hotel. Drzwi były otwarte, więc wszedł i od razu usłyszał krzyki.
Ad: To ile ty chcesz wziąć siatek, Woźnicka! - poszedł w stronę wrzasków.
A: Nie twój interes! Ta walizka jest za mała!
W: Andrzej ma duży bagażnik. Wszystko się zmieści.
Ad: Ale ja nie będę tego wam po schodach znosił.
F: To ja będę. Zbieraj się Adam.
N: Halo! Jest tu kto?! - do hotelu weszła Nina i zobaczyła Falkowicza schodzącego po schodach z dwoma walizkami.
N: Cześć. Nie wiesz, gdzie Adam i reszta? Nie mam co zrobić z walizką.
F: Dzień dobry. Cała trójka kłóci się na górze. Zaraz powinni zejść, tylko muszę sprawdzić, czy Adam wszystko wziął.
N: CO?!
F: On wymaga specjalnej opieki. - poszedł z powrotem na górę.
F: Adam, pokazuj walizkę.
Ad: To ja się miałem spakować?!
W: Debil.
F: Chodź idioto. Pomogę ci. Dr. Rudnicka czeka już na dole.
W: Ok, idziemy do niej.
F: Czekaj. Miało być sześciu wycieczkowiczów. Gdzie pan Przemek?
A: Pewnie zaspał. Idę go obudzić.
W: Czekam na dole. - Wiktoria zeszła na dół.
N: Kiedy wreszcie pojedziemy?
W: Jak Andrzej spakuje Adama, a Agata ogarnie Przemka, który najprawdopodobniej jeszcze śpi.
N: Boże, co za debile. Falkowicz pakuje Adama?!
W: Taa. Adaś wymaga opieki. Siadamy? Zejdzie się trochę.
N: Ok. - kobiety siedziały w salonie, gdy usłyszały krzyki.
Ad: Ale ja nie będę chodził w garniturze!
F: Tam będzie kilku znanych profesorów na bankiecie i nie będziesz mnie ośmieszał!
Ad: Ja tam nie jadę, żeby gadać z profesorami, tylko, żeby wyrywać panienki! Na miejsce tych wszystkich eleganckich ciuchów zmieści się sporo gumek!
F: Już raz przez twoje spanie z nieznajomymi były kłopoty. Teraz możesz sobie darować prezerwatywy, bo nie będziesz miał okazji użycia ich!
Ad: Nie ty o tym będziesz decydował!
F: Albo będziesz posłuszny, albo uwiążę cię na sznurku!
N: Nieźle.
W: Norma.
Ad: Ja nie jestem twoim pieskiem!
F: Ale jesteś moim bratem i moim pracownikiem, który sprowadza na mnie same kłopoty!
W: Chryste panie.
N: Oni tak zawsze?
W: Adam pajacuje, Falkowicz się denerwuje. Potem się kłócą, biją. Normalka.

12:00
F: Jesteśmy już w komplecie po... - spojrzał na zegarek - 3 godzinach. Gratuluję, Adam.
Ad: Dobra, wskakujcie, jedziemy.
F: Nie tak prędko.
Ad: Czego jeszcze?!
F: Kultura.
Ad: Czy szanowny pan profesor ma do mnie jeszcze jakąś sprawę?
F: Tak. Jedziesz za mną.
Ad: Taa, na pewno.
F: Pamiętaj, że nie tylko twój samochód ma dobre przyspieszenie. Spróbuj mnie wyprzedzić, a po prostu w ciebie wjadę i po twojej deskorolce.
Ad: Nie zrobisz tego!
F: Chcesz się przekonać?
Ad: Nie rozwalisz sobie samochodu za 300 tysięcy.
F: Więcej zarabiam w jeden dzień. Jedziemy, a ty masz się zachowywać. Jasne?
Ad: Ok, mistrzu.
F: Nie błaznuj.
Ruszyli wreszcie w drogę. Jechali 120km/h. Adam jechał posłusznie za profesorem. W pewnym momencie chłopak dodał gazu i jadąc 200km/h próbował uciec Falkowiczowi.
Ag: Błagam, nie. - powiedziała domyślając się co teraz będzie. Profesor też przyspieszył. Woźnicka piszczała, a Wiktoria trzymała się fotela modląc się, żeby Krajewski już nie przyspieszał. Po chwili zajechali drogę Adamowi.
W: Jak dzieci.
F: Nie jak dzieci, kochanie, tylko miał się pilnować.
W: Tak, zdecydowanie. On nie jest twoim synem, Andrzej.
F: Bratu chyba nie powinienem musieć przypominać o spakowaniu bielizny. - Woźnicka zaczęła się śmiać.
W: Ty się nie śmiej, Agata, bo to nie jest śmieszne. Może to są jakieś zaburzenia rozwoju?
F: Ja już nie wiem.
W: Albo nie martwi się niczym, bo ma świadomość, że ty myślisz za niego.
F: To co mam zrobić z tym dzieckiem?
W: Czekaj, Nina dzwoni.
W: Co jest?
N: Adam jest głodny. Możemy zatrzymać się na jakiejś stacji? Ja też bym coś zjadła. No i Przemkowi chce się szczać.
W: Musi być stacja? Zaraz się gdzieś zatrzymamy.
N: Ok.
F: Co za tragedia znowu?
W: Zapale chce się szczać.
Ag: I z tym Rudnicka do ciebie dzwoniła?
W: Adam i Nina są głodni.
F: Mają to szczęście, że tu zaraz będzie dobra restauracja.
W: Chcieli stację benzynową.
F: Jeszcze tego brakowało. - po chwili zatrzymali się w restauracji. Zapała pobiegł do kibla.
Ag: Debil z niego.
W: Wiem.
N: Stacja benzynowa miała być!
F: Kiedyś chciałaś jadać tylko w najdroższych restauracjach.
N: Oj zamknij się!
F: To ty nie marudź. Gdzie Adam?
N: Poszedł z kelnerką do kibla.
F: Ja go zabiję.
P: Ma ktoś kluczyki do samochodu Adama?
N: Ja. - podała mu je. Przemek z naburmuszoną miną wsiadł do samochodu.
F: Panie Przemku - profesor otworzył drzwi samochodu - Nie zje pan z nami? Ja stawiam. Zapraszamy.
P: Spierniczaj!
F: Ależ bardzo proszę. Smutno nam będzie bez pana.
P: Spierdalaj!
F: No cóż. Trudno się mówi. Zapraszam panie. - weszli do restauracji.
N: Ja siadam z dala od was.
F: To chyba na podłodze. Jakby pani nie widziała, jest tylko jeden wolny stolik. W zawodzie chirurga przydałby się chyba lepszy wzrok.
N: Zamknij się!
W: Spokój. Nie jesteśmy w oborze, Nina.

Pół godziny później do stolika przyszedł Krajewski.
F: Adam. - złapał się za głowę widząc chłopaka.
Ad: No co?
F: Krzywo zapięta koszula, podwinięta jedna nogawka spodni, niezawiązane buty, poczochrane włosy.
Ad: Zluzuj majty.
F: Do łazienki, ale już. - powiedział wstając.
Ad: No sory, ale z tobą to niezbyt. Nie kręcisz mnie zbyt.
F: Do łazienki, natychmiast.
Ad: Gwałciciel.
W: Adam, zachowuj się.
F: Chodź. - zaprowadził chłopaka do łazienki i kazał mu się doprowadzić do normalnego stanu.
Ag: To jest jakaś paranoja.
W: Wiem.